Beste eilanders,
Veertien weken zijn inmiddels verstreken sinds de verkiezingen. Na het schorsen en afbreken door NLV van de eerste coalitieonderhandelingen, werd door Lijst Fier toen ingezet om formerende gesprekken te voeren met ABV.
Hoewel uiteindelijk enkele weken geleden hiermee ook daadwerkelijk een akkoord werd bereikt, verviel ABV intern in twee groepen uiteen. Dit laatste leidde afgelopen maandag tot afsplitsing van de heer Jan Stuivenga van ABV.
Dinsdag bleek dan ook dat de optie voor een laatste poging om een meerderheidscoalitie te smeden tussen ABV, Lijst Stuivenga en Lijst Fier, van de baan was.
Wat nu rest is een raadsakkoord, hetgeen weliswaar een nieuw fenomeen voor Vlieland is, maar feitelijk wel voor een raadsbrede inzet voor collegevorming gaat zorgdragen.
Op welke wijze de kandidaat-wethouders geselecteerd gaan worden, wellicht middels een sollicitatieprocedure met inbreng en gelijkwaardige stem van alle (vijf) fracties, zal onderwerp van gesprek zijn. Inzet is om zo snel mogelijk hierover als voltallige raad afspraken te maken, wellicht ook met behulp van een externe procesbegeleider.
Aanhoudend blijven wij ons uiterste best doen om in het algemeen belang van Vlieland te werken aan het lokale bestuur.
Wordt vervolgd wederom.
Namens Lijst Fier,
Henk
10 reacties
Ik hoop dat geleerd wordt van gemaakte fouten en de wethouders extern zullen zijn.
Daarna is het de vraag of dit akkoord voldoende basis biedt om constructief door te gaan. Er zijn over en weer te veel littekens opgelopen. De nu onontbeerlijke burgemeester die onpartijdig dit alles in goede banen zou kunnen leiden, heeft het verknald en kan jullie niet helpen. De raad staat er alleen voor en moet het met elkaar doen. De heer Schrier zou er goed aan doen voor het zomerreces op te stappen.
Jullie allen moeten nu de kracht gaan opbrengen om elkaars kwaliteiten te erkennen en vanuit die acceptatie door te gaan. Succes.
Schaam je diep Martijn van Heeringen. De kwalificatie die je geeft aan onze burgemeester is zeer ongepast en onder de gordel. Hij is de enige die het gemeenteschip op koers probeert te houden. Respect daarvoor! Laten we hem daarin steunen.
Beste Eef,
Bedankt voor je reactie. Schrijven is schrappen, en in dat laatste ben ik, toegegeven, niet de beste. Maar jij bent iets te enthousiast geweest in je bondigheid. Je laat namelijk alle argumenten weg, die je betoog hadden kunnen onderbouwen en tot een zinvol geheel hadden kunnen maken. Ik zie dus geen reden om mij te schamen, puur omdat jij het me opdraagt. De Engelsen spreken in dat verband over “show don’t tell”. Dus geef mij een reden om mijn woorden terug te nemen en dan doe ik dat. In het debat doe je dat met een onderbouwing. Ik zal je het goede voorbeeld tonen.
Ik kan me voorstellen overigens, dat je denkt dat ik een onder-de-gordeldier ben. Lekker laf online los gaan, over bijvoorbeeld de burgemeester, dat durft iedereen wel inderdaad. Echter, ik heb maandag openbaar gesproken in het spreekrecht (waar ik volgens mij wel een record heb voor de teller). Nooit makkelijk, noch relaxt, om als aangeschoten wild voor zo’n ronde tafel te staan, maar ja, je moet er wat voor over hebben om iets te delen dat je kwijt wilt, toch? Afgelopen vrijdag heb ik aan de burgemeester een brief gestuurd waarin ik onderbouw dat ik hem adviseer voor het zomerreces op te stappen. Ik heb geen idee wat er nu gaat gebeuren, maar ik heb het wel in de volste overtuiging gedaan, dat iemand moet opstaan tegen deze poppenkast.
Ergo: ik sta ergens voor en durf dat openbaar te melden. Ik was ook de eerste die het woord belangenverstrengeling uit heeft gevonden, een paar jaar geleden, toen ik het noemde in verband met de doorspeelactie van een zeker raadslid, die instemde met een salarisverhoging van wethouders, en zelf later heel toevallig wethouder werd. Dat heeft bijna het effect gehad dat, laten we zeggen bepaalde liberale krachten, hebben geprobeerd mij uit het spreekrecht te houden. Inmiddels is het woord belangenverstrengeling, en niet Schriers slogan bruggenbouwen, het woord van het jaar geworden, gemeengoed, dat vaker de kop op steekt in laten we zeggen bepaalde liberale kringen kennelijk. Dat terzijde.
Ik had mijn beweringen over de burgemeester graag in het spreekrecht willen motiveren, ware het niet dat ik maar vijf minuten krijg. Bovendien is het spreekrecht door de regels zo uitgekleed, dat je bijna niets meer kunt zeggen. Over personen mag je namelijk niet spreken, alleen tot de raad als geheel. Maar zie je het probleem? Deze raad is kleiner dan de som der delen op dit moment, het antoniem van synergie, je weet wel, 1+1=0. De raad bestaat nu voor een te groot deel alleen uit de duistere krachten van individuele bitterheid, dus eigenlijk zou je die mensen moeten aanpakken, maar in het spreekrecht mag dat niet. De burgemeester mag ik dus ook niet aanspreken.
Dan volstaan alleen mijn harde woorden, die voor de duidelijkheid niet gaan om de heer Schrier als persoon aan te vallen. Ik heb het dus niet over wie hij als mens is, maar alleen over de heer Schrier qualitate qua burgemeester.
Harde woorden vereisen een onderbouwing. Die geef ik nu.
Een burgemeester hoort te zorgen voor orde en veiligheid. Vorig jaar bekritiseerde ik de burgemeester al toen dronken jongeren in grote getalen door de Dorpsstraat meer dan eens voor een ongekende bedreiging van de openbare orde zorgden. Want massa’s dronken mensen zijn levensgevaarlijk. Het kopschopincident van vorig jaar in Spanje, en talloze andere rellen hebben aangetoond dat confrontaties met groepen levensgevaarlijk kunnen zijn.
Vlieland heeft het burgemeestersambt en dus ook het salaris niet voor niets opgeclassificeerd. Dit is besloten, juist om iemand binnen te kunnen halen die het hoofd kan bieden aan de extra uitdagingen voor de openbare orde en veiligheid die toeristen op Vlieland met zich meebrengen. De burgemeester deed in deze vuurdoop echter niets. Hij had bijvoorbeeld met een microfoon richting de feestende menigte kunnen lopen, en zien wat er dan gebeurt. In plaats daarvan kregen we pas in augustus de aankondiging van het lik-op-stukbeleid in het Kastje. Dat kwam een zomer te laat.
Nu zien we in de raadsvergadering hetzelfde beeld: iedereen gooit al maandenlang met modder naar elkaar en maakt de vergadering onveilig. De heer Schrier grijpt te laat of niet in, of niet effectief genoeg. Hij kan geen orde houden. De heer Visser kan ongestoord een vertrouwenskwestie op tafel gooien over de heer Lanting. Dat kan niet, dat mag niet. Toch gebeurt het, onder leiding van onze burgemeester en voorzitter.
Illustrerend is wederom de laatste vergadering; binnen tien minuten na mijn praatje, waarin ik verzoek tot verzoening en afsluit met een compliment voor ieder, is het weer water en vuur tussen Visser en Veerdig. Doet de burgemeester iets om dit om te buigen? Misschien was ik even plassen tijdens de reclame en heb ik zijn moment suprême gemist? O nee, ik was er zelfs bij. Hij liet het gewoon gebeuren.
De hele sfeer in de raad illustreert: de raad is door de verkiezingen, dan wel de gebeurtenissen die daarop volgden, gebroken. Meer dan ooit hebben zij nu de burgemeester nodig die het in zich heeft om dit grote moment aan te grijpen en zijn of haar reputatie goed te maken (ik zeg goedmaken, omdat hij zijn eerste vuurdoop al heeft verknald). Een burgemeester die met zijn charisma, welsprekendheid, humor en wijsheid, kan leiden, troosten, verbinden, inspireren.
Natuurlijk zijn de meesten van ons, zelfs na een cursus charisma en een mediatraining, nog steeds niet 1% van de schaduw van Churchill, of andere voorbeelden van iconische leiders. Maar het minste dat de burgemeester nu hoort te kunnen bieden aan deze radeloze raad, is zijn onpartijdigheid. Deze neutraliteit heeft hij verspeeld, door zijn geklungel in het Dorpsstraat-debacle. Dat fiasco bleek het grote en nog steeds onoverkomelijke twistpunt tussen twee krachten in de raad.
Schriers bovengemiddelde betrokkenheid bij de koop van dat pand is overigens alleen te verklaren doordat hij een kans zag voor een nieuw gemeentehuis. Begrijpelijk, maar hij heeft door die onwenselijke zweem van belangenverstrengeling die hier ook aan kleeft (niet handig!), juist bedoeld of onbedoeld, bijgedragen aan de verdeeldheid. De heer Visser is afgerekend voor tenminste ook een deel van Schriers fouten. Want ook de burgemeester had de heer Visser, of de raad, erop kunnen wijzen dat de volgende krantenkop er niet handig (zwak uitgedrukt, lees: Bananenrepubliekerig) uitziet in tijden van wantrouwen richting de politiek: ‘wethouder verkoopt mogelijk eigen huis in gemeentelijke huizendeal waarbij diens broer de makelaar is.’
De burgemeester belandde vervolgens aan één kant van twee diametrale visies. Een goede burgemeester was het gelukt erboven te blijven. En nu is het te laat.
Tertium non datur: het is het één of het ander. Dat wil zeggen: of Schrier is een prima burgemeester en ik praat onzin, of niet. Maar de hele gemeenschap heeft de pijnlijke feiten maandenlang in woord, beeld en geluid kunnen volgen. Daarom vrees ik dat de conclusie moet zijn dat het hem wel degelijk ontbreekt aan leiderschap en politieke souplesse. Die handigheid is nodig om de spagaat te kunnen maken van zowel voorzitter zijn van de raad als van het college. Schrier heeft dat spel niet in de vingers en is middenin het mijnenveld uitgegleden. Nu kan onze burgemeester niets meer voor deze verdwaalde raad betekenen om ze eruit te halen.
We houden nu als dominante kracht in de raad de heer Visser over. Gezien zijn wrok jegens Fier en ABV, kan dat alles kapotmaken. De burgemeester kan deze netelige kwestie niet oplossen, want welke partij hij ook zou kiezen; hij is de belichaming geworden van dat olie op het vuur. Onze burgemeester is überhaupt niet meer in de positie om de rol van scheidsrechter te mogen claimen. Kortom: wie heeft er op Vlieland nog een reden om hem serieus te nemen? U lijkt, beste Eef, de enige.
De raad heeft rust nodig om de wonden te kunnen likken, en een onafhankelijk mediator om te kijken wat er nog te redden valt. En daarna een nieuwe leider.
Deze gemeenschap zal het met deze raad moeten doen. Wij hebben ze nodig de komende vier jaar. Maar het staat de heer Schrier gelukkig wel vrij om te gaan.
Het doet daarom me geen plezier om dit te melden, maar de burgemeester zal de gemeenschap er goed aan doen voor het zomerreces plaats te maken voor een vervanger. Alleen een nieuwe burgemeester kan met de schone lei beginnen, die nodig is. Want het is van groot belang dat de raad zo snel mogelijk kan doorpakken. Schrier zal dit proces alleen maar verstoren doordat zijn aanwezigheid alleen al, bedoeld of onbedoeld, oud zeer zal oproepen. Hij staat de ontwikkeling van de raad als samenwerkend orgaan, blijvend in de weg. En als je in de weg staat, moet je plaatsmaken toch?
Dus beste Eef, pak de handschoen op en overtuig mij met argumenten waarom mijn betoog spaak loopt. Want ik hoop dat je gelijk hebt. Zo niet, dan heeft Vlieland een enorm probleem: een gebroken raad met een dominante speler die er zit vanuit wrok, een egoïstisch motief dat niet in de raad thuis hoort. En een burgemeester die alleen maar kan toekijken, hoe er niets constructiefs uit deze raad zal komen.
Hoewel ik vroeger maandelijks op het gemeentehuis was voor verslag van de raadsvergadering, kom ik er nu bijna niet meer. Waarschijnlijk daarom heb ik onze burgemeester nog niet mogen ontmoeten. Ik heb dan wel fysiek nog geen kennis gemaakt, van op afstand al wel digitaal door de raadsvergaderingen online te volgen en hem zo leren kennen als een bekwaam voorzitter.
Maar het lijkt mij wel een hele tour om in de slangenkuil, wat de raadszaal de laatste maanden is, als niet eilander overeind te blijven. Ik heb de indruk dat hem dat wel aardig lukt. Alleen daarom al ben ik het helemaal niet eens met Martijn. Die overigens naar mijn bescheiden mening ook niet zo hard van de toren moet blazen omdat hij op een verkozen plaats is weggelopen als kandidaat raadslid, waar hij ertoe kon doen. Maar natuurlijk behoudt hij zijn recht zijn mening te verkondigen.
Wat helaas niet zo goed lukt is het vormen van een coalitie, de laatste die je daar op mag aanspreken is natuurlijk de burgemeester. Onze gekozen volksvertegenwoordigers, en dat zouden ze moeten zijn, moeten zich schamen voor de hele gang van zaken. Politiek bedrijven bestaat vooral uit het bespreken van meningsverschillen maar dan wel zo dat je eruit komt. In mijn beleving, ongeacht wie welke rol wel of niet speelt en ongeachte de lengte van de tenen en het formaat van de ego’s, is de hele gang van zaken nu een grote aanfluiting geworden waar marketing Vlieland nog een hele kluif aan krijgt.
Dat je er met elkaar nu niet uitkomt voorspelt niet veel goeds voor de komende vier jaar. En wie had ooit gedacht dat een raadsakkoord op Vlieland nog eens een constructieve start voor een effectieve bestuursperiode zou moeten zijn. Op zich niets mis met een raadsakkoord maar de grondslag moeten politieke meningsverschillen en geen botsende ego’s zijn. Want die wijzig je hier niet mee.
Beste Berend,
Artikel 7 van Vrije Meningsuiting vermeldt niet, dat wanneer je schuldig bent aan kiezersbedrog, je het recht verliest om nog een mening te mogen hebben. Gelukkig had je dit ook zelf door. Dus staat het mij in Nederland vrij om mijn onderbouwde opinie ook aan de zijlijn te blijven delen, en een bijdrage te leveren aan de publieke discussie. Dat doe ik in het spreekrecht en ook hier.
Wat voor mijn zaak pleit is dit: ik heb tenminste nog als enige van de ronde tafel in de raadszaal, mijn excuses aangeboden voor mijn fouten, namelijk mijn kiezersbedrog. De raad en voorzitter zijn schuldig aan een veel groter vergrijp: fataal slechte reclame voor gemeentelijk bestuur op Vlieland. Heeft iemand van de zelfingenomen raadsleden en voorzitter, tegen de kijkers thuis of de aanwezige burgers in de raad sorry gezegd? Sorry over het feit, dat waarschijnlijk een mediator nodig is om te voorkomen dat ze elkaar na het zomerreces weer in de haren gaan vliegen? Zet dat naast het idee, dat vlak bij ons een oorlog woedt, mensen echte problemen hebben die gaan over leven en dood. Maar dat onze raad, het zogenaamde crème de la crème van het Vlielandse plebs qua wijsheid, er niet uit komt? Hoe moeilijk kan het zijn om in dit luxeleventje door een beetje samenwerken de luxeprobleempjes te boven te komen? Heeft de raad hier sorry voor gezegd; sorry voor onze incompetentie? Of hebben ze dat wel gedaan en heb ik dat moment suprême gemist tijdens de plaspauze in reclametijd? Ik gok van niet. De raad en voorzitter zouden, als we op jouw manier doordenken, dan ook helemaal geen recht van spreken meer hebben.
Je beweert verder zowel dat je niet echt een goed beeld hebt van onze burgemeester, maar tegelijk wel denkt dat hij het misschien vast wel goed doet. Ofzo. Misschien. Je weet het niet zeker. Dat mag, maar in dit geval weet ik het uit ervaring wel. Dat licht ik hieronder toe.
Ik heb Schrier persoonlijk ontmoet, in het begin van zijn ambtsperiode. Laat ik een aanloop geven over de aanleiding van dat gesprek. Ik zei al in mijn antwoord op Eef Botjes, hoe ik het woord belangenverstrengeling heb uitgevonden. Rond 2020 was het geloof ik, dat ik sprak van de iets te doorzichtige belangenverstrengeling bij raad en wethouders, de gemeentelijke kringen die zo goed voor zichzelf zorgen. Dat ik het problematisch vond dat, hoewel je belangenverstrengeling nooit helemaal kunt voorkomen, de raad die er heel dik bovenop liggende schijn in dit geval niet eens benoemde. Ongeveer net zoals noch de heer Visser, noch de burgemeester op hardop in de raad durfden toe te geven dat de volgende krantenkop een beetje Bananenrepubliekerig over komt: “wethouder verkoopt mogelijk eigen huis in gemeentelijke huizendeal, waarbij de makelaar diens broer is.”
Wat was het geval? In 2018 stemde een bepaald raadslid voor een fte-verhoging van de toenmalige wethouders, waarvan één wethouder van diezelfde partij als dat raadslid, wist dat hij snel een leuk pensioen nodig had. Een onderbouwing van de noodzaak van die fte-verhoging kreeg de burger nooit en dat, terwijl op dat tijdstip Ameland en Terschelling, toch aanzienlijk grotere eilanden, het nog met 0,65 fte deden en het sindsdien redden met 0,8 (waar Vlieland, dat Waddenbreed budgettair vaak met Schiermonnikoog wordt vergeleken, nu nog op 0,9 fte zit). Ben je er nog? Dat raadslid wist, dat hij toch wel die wethouder zou gaan worden. En zo geschiedde. Net zoals Neeskens-Cruyff in de WK wedstrijd Brazilië-Nederland van 1974, was het geniaal totaalvoetbal: 1-2-inkicken en als gewone sterveling heb je het nakijken.
Natuurlijk kun je dit nooit 100% hard maken, maar voordat mensen uit liberale kringen met rollende oogjes van verontwaardiging weer van smaad gaan roepen, laten we zeggen dat het citaat van Lincoln hier opgaat. Die schijnt gezegd te hebben (ik was er niet bij): “je kunt een tijdje iedereen voor de gek houden, en sommige mensen aan de lopende band, maar je kunt niet iedereen de hele tijd belazeren.” Oftewel we hadden hier gewoon het gevalletje “raadslid stemt in met salarisverhoging van zijn toekomstige baan.” Die bewering blijft waar, of het nu voorbedachte rade was of niet. En we zijn er nog niet eens. Daarna kwam nog de opclassificatie erbovenop, u weet wel, we zijn nu een 14000 inwoners gemeente vanwege de toeristen. Zo konden we een zware burgemeester lokken met dit hogere salaris. Helaas liftten de wethouders hier ook weer op mee: die krijgen weer meer geld. En dat terwijl de opclassificatie te maken had met uitdagingen voor openbare orde en veiligheid, het aantal zielen op deze aardkloot dus dat door toeristen inderdaad aanzienlijk groter is dan 1100. Een realistische salarisverhoging was het dus voor de burgmeester wel en eigenlijk ook alleen voor hem bedoeld. Maar ja door de grofheid van de regeling ging de verhoging van wethouderssalarissen automatisch mee. Voor wethouders dus een onverdiende salarisverhoging want het werk van een wethouder zal eerder ongeveer recht evenredig zijn met het aantal inwoners dan met de toeristenaantallen. Alleen de heer Stuivenga had door, dat het er uit zag als een onverdiende kerstbonus die je jezelf geeft.
Enfin, een spreekrechtpraatje is maar vijf minuten dus je kunt dingen noemen maar niet alles onderbouwen. Die vragen ter onderbouwing van mijn belangenverstrengelings-woord kreeg ik van raadsleden daarna echter niet; alleen uiterst zure gezichten. Belangenverstrengeling was toen nog een nieuw scrabble-woord. Hoe leer je een taal of woordjes? Door de kracht van de herhaling. Inmiddels is het woord belangenverstrengeling gemeengoed geworden omdat het inmiddels vaker in liberale kringen de kop op steekt (DS-debacle). Belangenverstrengeling is zelfs vermoedelijk het Vlielandse woord van het jaar, Schriers slogan bruggenbouwen ten spijt. Dat terzijde.
Even tussendoor: al lijkt het er misschien op, ik ben niet tegen NLV. Dit eiland heeft net als ieder land, ondernemers nodig. Ze zijn de motor van de samenleving. Maar het gaat om de balans, dus andere ideeën horen er ook bij. Wat we niet nodig hebben, is onverdraagzaamheid naar burgers die hun eigen ideeën erop nahouden. En daar heeft NLV een handje van. Want een dag of wat later werd ik door een zeker raadslid erop geattendeerd, dat duistere stille liberale krachten achter mijn rug om, probeerden andere partijen op te hitsen om zo te helpen mij te weren uit het spreekrecht. Ik was zo alle grenzen te buiten gegaan enz.! Lees: lastige burgers die ongemakkelijke mogelijke waarheden naar boven brengen, dat moeten we niet hebben! Er kwam zelfs een advocaat aan te pas om met de griffier definitief vast te stellen dat ik geen spelregels tijdens mijn spreken had overtreden. Ik heb het zwart op wit gezien. Had de griffier gezwicht, dan had die liberale toorn zich ongetwijfeld over mij uitgestort. Ze hadden dan vast ieder middel aangegrepen, zoals aanklagen voor smaad, een overigens strafrechtelijk vergrijp. Diverse mensen hebben mij onafhankelijk van elkaar, gewaarschuwd zo van: pas op je zelf, want dit is gevaarlijk wat je doet. Ik dacht even: ben ik vergeten dat ik op Sicilië woon ofzo? Maar nee, dit gebeurt in Nederland, anno 2022.
Met dit verhaal ging ik naar Schrier. Ik ben zelf niet zo bang aangelegd voor dit soort dingen (afgezien van hoogtevrees en afkeer voor apen en clowns, heb ik nergens last van), maar de NLV actie betekent wel dat op Vlieland de burger niet veilig is als hij iets zegt dat niet bij iedereen goed valt. Zeker in tijden van Quick Scan Lokale Democratie en burgerparticipatie is dit niet meer salonfähig, zul je begrijpen. Dit zou niet meer moeten kunnen.
Nu zul je misschien denken, tja dit incident was weliswaar net voor zijn tijd gebeurd. Wat moet hij ermee? Een burgemeester wil met een schone lei beginnen, en heeft geen oude koeien nodig. Echter omdat de raad nog dezelfde bezetting had, was en is het nog volledig actueel en relevant. Ik zou als net begonnen burgemeester willen weten hoe men hier met elkaar omgaat.
Enfin, de heer Schrier heeft mij een uur kil aangehoord, en er niets mee gedaan. Hij was het zichtbaar niet met mij eens. Ik kreeg wat vage ambtenarentaal van zijn kant, je weet wel, het soort woordconstructies waardoor je begint te twijfelen of de spreker eigenlijk wel een wezen met een hartslag is of niet. Schrier had nog vaag toegezegd de raad aan te spreken op een bepaald moment (presidium waarschijnlijk). Nooit gebeurd (wist ik van een ander raadslid). Toen wist ik al: deze burgemeester kiest voor zijn eigen veiligheid. Want zoals je weet, kan een raad een burgemeester maken maar zeker ook breken dus het was voor hem strategisch niet handig om het NLV te berispen en mijn kant (d.w.z. de kant van de burger) te kiezen. Het is voor mijn tijd, maar de kranten staan nog steeds vol van de amoureuze verwikkelingen van 2014, die ervoor hebben gezorgd dat de toenmalige burgemeester, weer door die liberale stille krachten, is afgezet. Niet vanwege aangetoond slecht functioneren als vader van de gemeenschap, maar vanwege overspeligheid. Dat zal Schrier niet zijn ontgaan.
Bijzonder, niet? Dat afzetten deed de partij die altijd spreekt van het belang van Vlieland. Maar mensen zijn niet gek, dat hebben de verkiezingen ook laten zien. De burger begint dit soort dingen door te krijgen. Die 2014 actie riekt namelijk meer naar eigenbelang, in dit geval, wrok, dezelfde wrok die we nu ook anno 2022 weer terugzien. Het is zonde, want wij hebben NLV nodig, maar niet deze praktijken.
De heer Visser is waarschijnlijk eerder in staat letterlijk bruggen te bouwen, of te regelen dat dit gebeurt, dan dat onze burgemeester de figuurlijke betekenis van bruggenbouwen ooit voor elkaar krijgt. Mensen van actie zoals de heer Visser heeft iedere samenleving gewoon nodig. Maar een samenleving is geen bedrijf. Dat vereist ander leiderschap. Mogelijk is dit een uitdaging voor de ondernemers die politiek actief zijn.
Zolang de heer Visser in de raad blijft zitten met zijn wrok, kunnen wij alleen maar hopen dat hij zichzelf kan heruitvinden en over die schaduw kan heenstappen, en kan leren samenwerken en bouwen aan de relatie. Als dit een brug voor hem te ver zou blijken te zijn, dan hoop ik dat zijn partij de ballen heeft om hem vriendelijk te verzoeken op te stappen. Doen ze dat niet, dan zal de kiezer over vier jaar zorgen dat dit indirect of direct zal gebeuren. Maar dat zal dan pas plaatsvinden, nadat de gemeenschap schade van deze ruziënde raad heeft geleden.
Ik hoop dat de mediator er gaat komen en ik geef ook de heer Visser een kans zijn leven te beteren: als het hem wel lukt te laten zien hoe je samenwerkt, dan zal de rest volgen.
Nu hebben we de situatie die ik het beste kan schetsen in mijn brief aan Schrier. Veel stof om te lezen en tja, we hebben andere dingen te doen. Mocht je de tijd willen vinden, trek je conclusies en ik hoor dan graag of je nog steeds denkt dat hij het wel goed doet. En zo ja, waar je dat op baseert.
Er zullen ook lezers zijn die denken dat een correspondentie tussen een burgemeester en een burger niet op het internet thuishoort. Let wel; een burgemeester is een publiekelijk figuur en de discussie over of we met de heer Schrier een goeie aan het roer hebben of niet, gaat onze hele gemeenschap aan. Zoals u in mijn schrijven kunt zien, maak ik ook vrij snel duidelijk dat het alleen over zijn functioneren als burgemeester gaat. Ik heb het dus niet over de heer Schrier als persoon.
Bovendien, zelfs al zou iemand van de lezers mij kunnen betichten van populisme; zet dat maar eens naast de schandalig slechte reclame die de raad en voorzitter hebben gemaakt voor het gemeentebestuur ons eiland. Ik praat in plaats van populisme liever over transparantie. Ik verwacht van niemand ondersteuning; alleen dat de lezer zijn of haar eigen conclusies trekt.
De correspondentie ziet u hieronder. Ikzelf kan alleen concluderen, dat met welke argumenten je ook komt, of welke onderbouwing ook, dat tegenwoordig burgers onmachtig zijn om een discussie op gang te brengen die in alle lagen doordringt.
Ik geloof dus ook niet dat er iets van burgerparticipatie terecht zal komen op Vlieland. Althans, mijn hoop is op de jeugdige raadsleden gericht.
Zoals u kunt lezen, volgt van de heer Schrier helaas niet een verhaal dat mijn argumenten onderuithaalt. Dat is jammer want ik had graag gezien dat hij gelijk had en ik niet. Want dat had betekend dat we met Schrier een goede burgemeester zouden hebben. Maar het werd van zijn kant het zwaktebod van een bureaucratisch antwoord. Mijn conclusie is dat we met een gebroken raad zitten, en een burgemeester die zijn onpartijdigheid heeft verspeeld. Zijn lege antwoord aan mij is tekenend, voor hoe hij ook in de toekomst niets meer voor onze samenleving kan betekenen.
Dus u heeft een punt voor wat betreft de ego’s, die met het raadsakkoord niet zullen weggaan. Een van die ego’s is helaas onze burgemeester.
Groet
Martijn
E-mailbericht verzonden naar Burgemeester Michiel Schrier op 24 juni 2022
Geachte burgemeester,
U had gelijk dat er een Freudiaanse verspreking in mijn praatje van afgelopen maandag zat verscholen. Het waren er zelfs twee. Om met de deur in huis te vallen: ik ben van mening dat niet de heer Visser, maar ù wel de motie van wantrouwen had verdiend. Want ik vind u inderdaad geen echte burgemeester.
Ik had deze beweringen graag in het spreekrecht willen motiveren, ware het niet dat ik maar vijf minuten krijg. Bovendien is spreekrecht door de regels zo uitgekleed, dat je bijna niets meer kunt zeggen. Over personen mag je namelijk niet spreken.
Dan volstaat alleen deze brief met mijn harde woorden, die overigens niet bedoeld zijn om u als persoon aan te vallen. Ik heb het dus niet over wie u als mens bent, maar wel over de heer Schrier qualitate qua burgemeester.
Harde woorden vereisen een onderbouwing. Die geef ik nu.
Een burgemeester hoort te zorgen voor orde en veiligheid. Vorig jaar bekritiseerde ik u al toen honderden dronken jongeren door de Dorpsstraat meer dan eens voor een ongekende bedreiging van de openbare orde zorgden. Vlieland heeft het burgemeestersambt en dus ook het salaris niet voor niets opgeclassificeerd. Dit is besloten, juist om iemand binnen te kunnen halen die het hoofd kan bieden aan de extra uitdagingen voor de openbare orde en veiligheid die toeristen op Vlieland met zich meebrengen. U deed in deze vuurdoop echter niets. U had bijvoorbeeld met een microfoon richting de feestende menigte kunnen lopen, en zien wat er dan gebeurt. In plaats daarvan kregen we pas in augustus uw aankondiging van het lik-op-stukbeleid in het Kastje. Dat kwam een zomer te laat.
Nu zien we in de raadsvergadering hetzelfde beeld: iedereen gooit al maandenlang met modder naar elkaar en maakt de vergadering onveilig. U grijpt te laat of niet in, of niet effectief genoeg. Kortom u kunt geen orde houden.
De raad is door de verkiezingen, dan wel de gebeurtenissen die daarop volgden, gebroken. Meer dan ooit hebben zij nu de burgemeester nodig die het in zich heeft om dit grote moment aan te grijpen en zijn of haar reputatie waar te maken. Een burgemeester die met zijn charisma, welsprekendheid, humor en wijsheid, kan leiden, troosten, verbinden, inspireren.
Natuurlijk zijn de meesten van ons, zelfs na een cursus charisma en een mediatraining, nog steeds niet 1% van de schaduw van Churchill, of andere voorbeelden van iconische leiders. Maar het minste dat u nu hoort te kunnen bieden aan deze radeloze raad, is uw onpartijdigheid. Deze neutraliteit heeft u verspeeld, door uw geklungel in het Dorpsstraat-debacle. Dat fiasco bleek het grote en nog steeds onoverkomelijke twistpunt tussen twee krachten in de raad.
Uw bovengemiddelde betrokkenheid bij de koop van dat pand is overigens alleen te verklaren doordat u een kans zag voor een nieuw gemeentehuis. Begrijpelijk, maar u heeft door die onwenselijke zweem van belangenverstrengeling die hier ook aan kleeft, juist bedoeld of onbedoeld, bijgedragen aan de verdeeldheid. De heer Visser is afgerekend voor uw fouten. U belandde vervolgens aan één kant van twee diametrale visies. U had erboven moeten blijven. En nu is het te laat.
Tertium non datur: het is het één of het ander. Dat wil zeggen: of u bent gewoon een prima burgemeester en ik praat onzin, of niet. Maar de hele gemeenschap heeft de pijnlijke feiten maandenlang in woord, beeld en geluid kunnen volgen. Daarom vrees ik dat de conclusie moet zijn dat het u ontbreekt aan leiderschap en politieke souplesse. Die handigheid is nodig om de spagaat te kunnen maken van zowel voorzitter zijn van de raad als van het college. U heeft dat spel niet in de vingers en bent middenin het mijnenveld uitgegleden. Nu kan u niets meer voor deze verdwaalde raad betekenen om ze eruit te halen.
We houden nu als dominante kracht in de raad de heer Visser over. Gezien zijn wrok jegens Fier en ABV, kan dat alles kapotmaken. U kunt deze netelige kwestie niet oplossen, want welke partij u ook zou kiezen; u bent de belichaming geworden van dat olie op het vuur. U bent überhaupt niet meer in de positie om de rol van scheidsrechter te mogen claimen. Kortom: wie heeft er in de raad nog een reden om u serieus te nemen?
De raad heeft rust nodig om de wonden te kunnen likken, en een onafhankelijk mediator om te kijken wat er nog te redden valt. En daarna een nieuwe leider. Deze gemeenschap zal het met deze raad moeten doen. Wij hebben ze nodig de komende vier jaar. Maar het staat ù gelukkig vrij om te gaan.
Het doet daarom me geen plezier om dit te melden, maar u zult de gemeenschap er goed aan doen voor het zomerreces plaats te maken voor een vervanger. Alleen een nieuwe burgemeester kan met de schone lei beginnen, die nodig is. Want het is van groot belang dat de raad zo snel mogelijk kan doorpakken. U zult dit proces alleen maar verstoren doordat uw aanwezigheid alleen al, bedoeld of onbedoeld, oud zeer zal oproepen. U staat de ontwikkeling van de raad als samenwerkend orgaan, blijvend in de weg.
Het staat u uiteraard vrij om dit bericht te negeren. Uiteraard hoop ik dat u de handschoen zult oppakken om met uw eigen argumenten in te gaan op mijn betoog. Want het blijft natuurlijk wel altijd hoor en wederhoor. Ik wacht af wat er gebeurt.
Vriendelijke groeten,
Martijn van Heeringen
E-mailbericht ontvangen van Burgemeester Michiel Schrier op 27 juni 2022
Goedemorgen Martijn van Heeringen,
Ik heb niet het doel om woord voor woord uw schrijven te beargumenteren. Ik handel vanuit de rollen die ik heb. Daar heeft een burgemeester er meerdere van zoals voorzitter van de raad en het college, maar ook soms als portefeuillehouder van de wettelijke taken of ook soms meer inhoudelijk want we zijn een kleine gemeente.
Daarnaast gebruik ik de informatie die ik beschikbaar heb om tot besluiten te komen. Hierbij werk ik samen met andere partijen op en buiten het eiland om het beste voor Vlieland te doen. U kunt het daar mee eens zijn of niet. U zit meer in de laatste categorie. Dat is jammer, maar soms ook onvermijdelijk.
Een persoonlijke noot van mij is dat ik het jammer vind hoe u opereert. Reageren van buitenaf is namelijk erg makkelijk. U heeft de kans gehad om een raadszetel in te nemen en de daarbij behorende verantwoordelijkheid, maar u heeft hiervan af gezien. Dat is namelijk de plek waar u uw standpunten naar voren had kunnen brengen en hierover in debat kunnen gaan met de raad. Een inspreekbeurt is iets anders dan in gesprek en discussie gaan.
Daarnaast stuurt u mij wel dit betoog en daar zou ik misschien meer inhoudelijk op kunnen reageren. Als ik dan de volgende dag uw standpunt al op internet verwoordt zie, vraag ik mij af wat uw intenties zijn en hoe serieus ik uw bericht moet nemen. Dan voelt uw schrijven meer als het delen van een mening dan het aangaan van een serieuze dialoog. Kortom ik zal uw advies niet opvolgen.
Tot ziens en groeten,
Michiel Schrier
E-mailbericht verzonden als antwoord op de E-mail van Burgemeester Michiel Schrier op 27 juni 2022
Goedemorgen Michiel,
Ik heb u aangeschreven met harde woorden en die met argumenten onderbouwd. Nogmaals staat het u vrij om erop te reageren of niet.
Uw reactie kan ik alleen maar interpreteren als een zwaktebod. Ik beargumenteer u waarom u er beter aan zou doen te gaan, en nergens lees ik iets in uw reactie dat erop wijst dat mijn argumenten spaak zouden lopen. U heeft dus niet op eigen kracht, met eigen argumenten, de eventuele onjuistheid van mijn harde verhaal aangetoond. In plaats daarvan, gooit u het op mijn modus operandi, met het woordje ‘jammer’ enz. Dat kan iedereen; de discussie verplaatsen van de inhoud naar de vorm. Dit betekent twee dingen: of u bent zich niet eens bewust van uw disfunctioneren, of het ontbreekt u aan capaciteiten om hier passend op te reageren.
Een leider moet overtuigen. Want al denkt u van niet: ik zou niets liever willen dan een verhaal van uw kant, in woord of geschrift, dat mij zeker stelt dat de voorzitter en raad er iets moois van gaan maken in de toekomst. Ik heb veel liever ongelijk in dit verhaal. Maar wederom gebeurt er van uw kant niets.
Het is overigens merkwaardig, maar ook tekenend, dat u beweert dat alleen een raadslid in de positie zou zijn om, laten we zeggen op dit niveau, met argumenten over iets naar voren te komen. Was niet een belangrijk resultaat van de Quick Scan Lokale Democratie, dat burgers gehoord wilden worden en serieus genomen wilden worden? De communicatie naar de burger werd daarom het hoofdspeerpunt dat de gemeente zou gaan verbeteren, om gehoor te geven aan de wens van de burger.
En hoe is uw communicatie? Toegegeven, u reageert nu wel, maar inhoudelijk speelt u alleen de bal terug. Dat kan iedereen. En u zegt dat het als niet-raadslid, niet mijn plaats zou zijn om iets van u te vinden. Opmerkelijk; dit impliceert dat in uw visie de opinie van de burger kennelijk minder meetelt dan die van raadsleden. Uw instelling strookt overigens ook niet met de opzet van het spreekrecht, waarin je punten mag inbrengen die niet op de agenda staan. Vermoedelijk is het idee hierachter, dat vanuit onverwachte invalshoeken en momenten, ideeën naar voren kunnen komen die de gemeenschap kunnen verbeteren. En dat je dit moet koesteren. Het lijkt op Artikel 7 waarin staat dat je alles mag uiten, om de mogelijkheid tot verandering open te houden. Maar kennelijk bent u niet zo gediend van lastige argumenten die leiden naar een ongemakkelijke waarheid.
U mag het vervelend vinden dat u indirect hetzelfde verhaal op internet terugleest, maar dat is het medium in deze tijd van democratie. Wij zijn als burgers ook maandenlang in het openbaar getrakteerd op alle onverkwikkelijke zaken die je je maar kunt voorstellen van de club waar u voorzitter van bent: een raad die in tijden van oorlog nabij, in een welvaartsland niet eens het voorbeeld kan geven om te laten zien hoe je samen kunt werken. Wij hebben maandenlang een voorzitter gezien die bijdraagt aan die verdeeldheid, en machteloos is om de schade te repareren. Als u mij beticht van laten we zeggen populisme, dan bent u schuldiger aan een veel groter vergrijp: slechte reclame voor het gemeentelijk bestuur van Vlieland naar buiten toe.
Uiteraard staat het mij altijd vrij om mijn mening over u te delen. Mijn brief aan u is naast een dialoog namelijk ook altijd meteen een open discussie. Hoewel u het misschien vergeten lijkt te zijn, heeft u namelijk nog steeds een openbare functie. Onze discussie gaat de hele gemeenschap dus aan.
Groet
E-mailbericht ontvangen van Burgemeester Michiel Schrier op 27 juni 2022
Goedemiddag,
Ik constateer dat wij niet nader tot elkaar gaan komen op deze manier. Het lijkt mij dan ook niet zinvol er zo een verder vervolg aan te geven.
Met vriendelijke groet,
Michiel
Martijn van Heeringen
Hoi Martijn, dat laatste was wel een heeeeeel kort door de bocht mailtje van “Michiel”
Hoi Janet, helaas heb je gelijk. Het had mij heel zinvol geleken om op basis van zijn eigen argumenten zijn kant van het verhaal te horen. Want een burgemeester kan te maken hebben met ingewikkelde details die wij als burger niet kennen, details die wel de gang van zaken kunnen beïnvloeden.
Maar hier gaat het niet om een verschil van smaak, zoals de burgemeester suggereert. Natuurlijk neemt een burgemeester zoals iedere manager, besluiten en kun je daar iets van vinden: was besluit A handig, hadden we niet beter B kunnen doen enz. Maar daar gaat het hier niet om; voor iedere actie is iets te zeggen, of iets tegenin te brengen.
In dit geval heb ik juist aangegeven dat ik geen problemen heb met zijn eventueel genomen besluiten, maar juist met het uitblijven van actie, het niet doen van dingen, het maken van fatale fouten die onherstelbaar zijn. Schrier heeft niet gezorgd voor veiligheid en heeft zijn onpartijdigheid niet bewaakt, maar verspeeld. Hij kan niets meer voor deze raad betekenen en staat hun ontwikkeling tot samenwerkend orgaan, blijvend in de weg. Het enige verstandige en goede dat hij nog op de valreep voor Vlieland kan doen, is plaatsmaken voor een nieuwe opvolger.
Dat zijn beweringen die pittig zijn, maar die ik wel heb onderbouwd. Heel bijzonder als je je er zo makkelijk vanaf doet als burgemeester. Dat is geen goed teken.
Hoi Martijn, ik denk dat het netter had geweest als jullie even met zijn twee om de tafel waren gaan zitten. Dan kun je rustig van gedachten wisselen. Daar koos de burgemeester niet voor en dat is heel jammer. Misschien is hij daar …………… (vul het maar in) voor. Hij deed het liever af met een heel lullig mailtje en dat zul je als burger van Vlieland dan toch maar moeten accepteren. Ga gewoon verder met waar je mee bezig bent.
Groetjes Janet
Hoi Janet,
Hoewel het er misschien wel op lijkt, lig ik ook weer niet wakker van de onderwerpen waarover ik schrijf. Natuurlijk ga ik door met wat de dag te bieden heeft en dat is altijd meer dan politiek. Het leven is kort. Zo ben ik twee leuke boeken aan het lezen tussen de bedrijven door. Het ene is Empires of the Sky, over de wedloop tussen vliegtuigen en Zeppelins, het andere is van Heinrich Harrer over de beklimming van de Eiger. Schijnt een van de avontuurlijkste documentaires te zijn in boekvorm. Neem deze zin: ‘Het geloof in jezelf is iets zeer waardevols. Je krijgt het niet cadeau. Wie door eigenwaan verblind is, bezit het nog het minst.”
Hoewel die zin meteen aan de zelfingenomenheid van zowel raad als voorzitter doet denken, is hij ook zo pakkend dat je meteen het verhaal in wordt getrokken. En al lezende word ik vanzelf getransporteerd ver weg van gedachten over hoe een burgemeester op een eiland er niets van gaat bakken. Fijne zomer Janet!
Beste Martijn
Bedankt voor je heldere uiteenzetting in een kordate samenvatting van mijn mening over de kwaliteiten van onze burgemeester.